باز کردن گچ پا

مطلب بعدی آنکه اصلا دیروز روز خوبی برام نبود..دوس ندارم اینارو تو وبلاگ پسرم بنویسم که در آینده دور،سو تعبیری نشود، ..ولی خب از غم تنهایی دست به نوشتن میبرم که:...دیروز بابا بم گفت پاتو خونه ما نزار،یا وقتی میزاری ساعتی باشه که من نباشم..کسی برات دعوتنامه نفرستاده که بیای اینجا!... من حوصله بچه ندارم...

پدر من یکی دوسالی هست اصلا اخلاق نداره اصلا..خب منم تا حدودی میپذیرم بخاطر کار سنگینش ولی خب وقتی قلبی میشکنه دیگه چه سود.... یک ماهه پام تو گچه ،خدا شاهده بخاطر حوصله بچمه که خونه سر میره نه بخاطر خودم،(الان که اینارو مینویسم باز چون دیشب گریم گرفته،گریه از بی حمایتی و تنهاییم) که میرم پایین. بخدا مردم وقتی بچه میارن هفت روز هفته خونه ننشونن لاقل عمه هارو که دیدم ولی ما شش روز چپیدیم خونه یروز با چه شوقی میریم پایین اونم ...تو اعصابه من! 

میدونی همیشه ارزوم خونواده صمیمی و بامحبت بود و حامی..ولی حالا میفهمم از وقتی ازدواج کردم و جدا شدم، که خیلی تنهام..تنها به دنیا میایم،تنهام میمیریم،وسطشم هرچند با دیگرانیم ولی تنهاییم.

دیگه نمیرم خونشون ...کاش ارمان سه چهار سالش بود انقد وابستگی به مردمم نبود اونوقت نشون همه میدادم..وای بروزی که انساتی به انسانی دیگه محتاج شه...

جهنم،بگذ یم..

پسرم دو روز بچه تو تلویزیون میبینی میگی نی نی..